ధ్యానంలో కలిగే స్థితులు - 5
ధ్యానం యొక్క మూడు ప్రయోజమాలు అని ఇంతకు ముందే చెప్పుకున్నాం: 1) మనసును క్రమశిక్షణలో పెట్టడం లేదా క్రమబద్ధం చేయడం 2) మనసుకు అతీతంగా వెళ్ళడం 3) ధ్యాన స్థితిని గుర్తించడం, అందులో రోజంతా కొనసాగడం.
ధ్యానం చేస్తున్నప్పుడు దృష్టిని హృదయంపై గాక హృదయంలో ఉన్న దివ్య ఉనికిపై (Divine Presence) పై ఉండాలి. ఉనికి అంటే Presence అంటే చారీజీ మనకర్థమయ్యేలా బాగా చెప్పారు. ఒక మల్లెపూల బుట్ట ఒక గదిలో పెట్టారనుకోండి. ఆ బుట్ట అక్కడి నుండి తీసేసిన తరువాత కూడా అక్కడ మల్లెపూల గుబాళింపు మనం అనుభూతి చెందుతాం. దీన్నే ఉనికి లేక Presence అని అంటారు. మన దృష్టిని ఈ విధంగా ఒక తైల ధారగా ఉంచడాన్నే ధారణ అంటారు.
ఈ విధంగా భక్తిప్రపత్తులతో ఒక సాక్షిభావంతో ధ్యానంలో కూర్చున్నప్పుడు అనేక రకాల ఆలోచనలు రావచ్చు. దాజీ చెప్పినట్లు ధ్యానం ముందున్న స్థితి కంటే కూడా ధ్యానం తరువాత కలిగే అంతరంగ స్థితి చాలా ప్రధానం. ఈ రెంటి మధ్య ఉన్న వ్యత్యాసమే ఆ ధ్యానం మనకు ప్రసాదించిన ధ్యాన స్థితి అని గుర్తించడం అభ్యాసం చెయ్యాలి.
ఇలా కలిగిన ధ్యాన స్థితిపై 2-3 నిముషాలు ధ్యానం తరువాత, దృష్టి పెట్టి ఉంచగలిగినప్పుడు ఆ ధ్యాన స్థితి నిలకడగా ఉండే అవకాశం ఏర్పడుతుంది. ఆ స్థితిని జ్ఞాపకం ఉంచుకుని ఆ స్థితిలో మనసు రోజంతా సాధ్యమైనంత ఎక్కువ సేపు నానేలా చూడటానికి ప్రయత్నించాలి. ఇలా చేయడం వల్ల మనసు విచ్చలవిడిగా, చంచలంగా సంచరించే తత్త్వం తగ్గుతుంది. అంతేగాక కొత్త ముద్రలు ఏర్పడవు. ఈ అభ్యాసం చేయగా చేయగా ఒక రోజు, రోజుకు 24 గంటలూ ఈ ధ్యాన స్థితిలో కొనసాగే పరిస్థితి ఏర్పడుతుంది. జాగృత, స్వప్న, సుషుప్తి అవస్థల్లో కూడా కొనసాగే అవకాశం ఉంటుంది. దీన్నే నిరంతర స్మరణ అని కూడా అంటారు. ఇది ఒక ఆధ్యాత్మిక కవచం సాధకుడికి. ఎన్నిటి నుండో సంరక్షిస్తూ ఉంటుంది.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి