బాబూజీ పలికిన కొన్ని వాక్యాలపై మననం, నిధిధ్యాసనం - 3
The end of Reality is the real Bliss. When that too is gone, we have reached the destination.
యదార్థం ఎక్కడ అంతమవుతుందో అక్కడే నిజమైన ఆనందం ఉంది. అది కూడా దాటినప్పుడు, మనం గమ్యం చేరుకున్నట్లే.
ఆధ్యాత్మికత అంతమైన చోట యదార్థం ఉంది. యదార్థం కూడా అంతమైన చోట నిజమైన ఆనందం ఉందంటున్నారు బాబూజీ. ఈ అంతమవడం అంటే అతీతంగా, ఆ స్థితులను దాటి వెళ్ళడం అని అర్థం చేసుకోవాలి. ఒక రకంగా చెప్పాలంటే, ఆత్మ సాక్షిగా అనుభూతి చెందేటువంటి వాతావరణం మారుతూ ఉంటుంది, ఆధ్యాత్మిక యాత్రలో. ఈ విధంగా అతీతంగా సాగడమనేది, సాధకుడి తీవ్ర తపన వల్ల, గురువు సహకారం వల్ల సాధ్యపడుతుంది. ఇక్కడ యదార్థ వాతావరణం దాటిన తరువాత ఆత్మ ఒక సాక్షిగా అనుభూతి చెందేది పరమానంద వాతావరణం. ఈ ఆనందం గురువు లేకపోతే ఎలా ఉంటుందిట అంటే సోదరి కస్తూరీ గారు అటువంటి ఆనంద స్థితిలో, ఆ ఆనందం పట్టలేక తన తలను గోడకు కొట్టేసుకునేవారట, తన దుస్తులను చింపేసుకునేవారట. ఇదంతా మానందరమూ కోరుకునే ఆనంద స్థితిలో అని బాబూజీ స్వయంగా చెప్పడం జరిగింది. అందుకే ఇక్కడ ఈ స్థితులను నియంత్రించడానికి గురువు చాలా అవసరం.
చివరికి సాధకుడు ఈ పరమానంద వాతావరణం కూడా దాటడం జరుగుతుంది, గురుదేవుల మార్గదర్శకంలో. ఈ చిట్టచివరి స్థితిలో ఒక సాక్షిగా ఆత్మకు కలిగే అనుభవాన్ని ఇక మాటల్లో పెట్టడం శక్యం కాదంటారు బాబూజీ. అప్పుడు మనం సాధకుడు గమ్యస్థానాన్ని చేరుకున్నట్లే.
ఈ సహజ మార్గ యాత్రను అనుసరించే ప్రతీ అభ్యాసి అనుభవించే దశలే.; వాళ్ళ-వాళ్ళ తపనను బట్టి, ఆధ్యాత్మిక తృష్ణను బట్టి, నిబద్ధతను బట్టి, భక్తిని బట్టి అందరికీ సాధ్యమే.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి